18.07.2015 | Europa
18.07.2015 | Europa
Ta, postrzegana przez wieki jako strategiczne miejsce w podróżach transatlantyckich, urokliwa wyspa, była niejednokrotnie podbijana przez Brytyjczyków, a ostatecznie osiedlili się na niej Hiszpanie. To tam admirał Nelson stracił ramię, a Krzysztof Kolumb rzekomo ujrzał eksplozję wulkanu ze statku podczas podróży do Indii, łapiąc w żagle wiatry zwane alisios.
Magmowe skały w okolicy wulkanu Teide.
Otoczona oceanem i sześcioma innymi wyspami Teneryfa (z jęz. Guanchów, Tene– góra, ife– biała) posiada najwyższy punkt w całej Hiszpanii – dumnie prezentujący się wulkan El Teide, pokryty w miesiącach zimowych śniegiem. Zróżnicowane ukształtowanie geograficzne wyspy sprawia, że czujemy się na niej niczym na miniaturze kontynentu. Podobne wrażenie odniosłam podróżując po Chile, jednak Teneryfa ze swoją niewielką powierzchnią to zupełnie inna bajka.
Specyficzny klimat Teneryfy jest związany z otaczającym wyspę oceanem, gdzie pływy zmieniają kształt plaży co ok. 6 godzin, występowaniem strzelistych łańcuchów górskich pochodzenia wulkanicznego oraz wiatrów sotovento oraz barlovento. Wiatry te zatrzymują chmury na poziomie łańcuchów górskich, dzieląc pogodę na wyspie na mikroklimaty. Główny podział to ciepłe przez cały rok suche południe wyspy i chłodniejsza, zielona północ, a także chłodne, wilgotne powietrze w bogatych w roślinność górach i suche na piaszczystych lub skalistych plażach.
Często pochmurna, lecz bogata w roślinność północ. Na zdjęciu El Drago Milenario, smocze drzewo, którego wiek jest szacowany na ponad 3 000 lat.
Między obecną stolicą – Santa Cruz a znajdującą się znacznie wyżej, lecz oddaloną o zaledwie 10 km dawną stolicą wyspy- La Laguną, temperatura może się wahać o nawet 10 stopni. Nie zapominajmy jednak, że La Laguna została zbudowana na wychniętym dnie jeziora – stąd jej nazwa oraz niebywale wysoki poziom wilgotności powietrza. Warto o tym pamiętać, jeśli planujecie studia na Teneryfie na publicznym uniwersytecie.
Mieszkając na jednym z najsłoneczniejszych miejsc na Ziemi, będziecie zmuszeni dojeżdżać do Universidad de La Laguna, jednego z najzimniejszych punktów na wyspie. Na szczęście dużo cieplejsza Santa Cruz jest bardzo dobrze skomunikowana z La Laguną.
Choć deszcze to rzadkość na Teneryfie (poza szczytami górskimi), w trakcie zwiedzania całej wyspy temperatura może być bardzo zmienna, najlepiej zatem ubierać się warstwami lub mieć pod ręką chroniącą przed silnym wiatrem chustę.
Suche, uboższe w roślinność południe. Deszcze to tutaj rzadkość.
Czyli „morze chmur”, które można ujrzeć wspinając się na wulkan. Z uwagi na fakt, że El Teide ma wysokość blisko 4 kilometrów (3718 m n.p.m), aby dostać się na sam szczyt, jesteśmy zmuszeni przebić się przez warstwę chmur. Patrząc na nie z góry, widzimy powierzchnię przypominającą pofałdowaną taflę wody. Przy okazji natkniemy się na niespotykane nigdzie indziej gatunki roślin kontrastujące z czerwonymi, magmowymi skałami.
Szczerze polecam również wyprawę na wulkan wieczorem- nie ma lepszego widoku na niebo pełne gwiazd! Nie bez przyczyny, w pobliżu Teide (Izaña) znajduje się Obserwatorium Astronomiczne. Podobno po wizycie w nim, gitarzysta zespołu Queen, Brian May, napisał piosenkę „Tie Your Mother Down”.
Długie tradycje studiowania kosmosu z wyspy, sprawiły, że aż dwa punkty na Księżycu zostały nazwane na jej cześć: góry „Teneryfa” oraz po prostu „Teide”.
Wspinając się na wulkan, przebijamy się przez morze chmur.
Calima to niesamowite zjawisko występujące wówczas, gdy wyspę pokrywa południowy front pochodzący z Afryki. Wygląda to mniej więcej tak- piasek podróżuje nad oceanem z pustyni Sahara. Przy kontakcie z gęstym, morskim powietrzem, warstwa ta zostaje wypchnięta w górę i zawieszona bardzo wysoko, blokując wymianę gorącego i zimnego powietrza niczym klosz. Równocześnie obniża się poziom wilgotności powietrza, co czasami może powodować uczucie dyskomfortu. Równocześnie zachodzą ciekawe optyczne zjawiska- Słońce świeci jakby zza mgły i przybiera intensywny, czerwony kolor.
Słońce jak zza mgły w okolicy wulkanu Teide.
Pisząc, o calimie, przypomina mi się również opowiedziana przez mojego chłopaka, Kanaryjczyka, historia o pladze szarańczy z Afryki. Niczym w biblijnej powieści, kilkucentrymetrowe insekty pokryły wyspę czarną chmurą we wczesnych latach 90. Na szczęście odkąd w Afryce zaczęto stosować pestycydy, ryzyko pojawienia się szarańczy na Kanarach jest bardzo niskie.
Spokojnie, to tylko skorupka miejscowego krabika.
Inną ciekawą historię niesie ze sobą sprowadzenie na skaliste wybrzeże niedaleko stolicy Santa Cruz w latach 70., żółtego piasku z Sahary (nie, nie przyleciał on jak myślą niektórzy podczas zjawiska Calimy), aby uatrakcyjnić plażę Las Teresitas. Nie spodziewano się, że spowoduje to sprowadzenie na wyspę, która jest wolna jest od wszelkiego rodzaju niebezpiecznej fauny, jajeczek skorpionów. I tak, pojawiła się plaga tych skorupiaków, które jednak nie znalazły dogodnych warunków życia i dość szybko wyginęły.
Zdradliwy w przeszłości, żółty piasek z Sahary.
Teneryfę z każdej strony oblewa Ocean Atlantycki, którego fale załamują się o skaliste klify i piaszczyste plaże w iście spektakularny sposób.
Kanaryjczycy obserwują skok do szmaragdowej wody w Tabaibie.
Nie zapominajmy, że Kanaryjczycy większość życia spędzają na plaży. Istotne jest zatem opalone i zadbane ciało (uwaga! wiele plaż to plaże dla nudystów), a kanaryjskie cholas (klapki) to absolutny must-have.
Surfing w dwóch odmianach (long board, body board) jest w zasadzie najważniejszym sportem na wyspie. To typowe zajęcie po godzinach czy na wagarach, niezależnie od pory roku.
Uprawiać można również windsurfing, kitesurfing, nurkowanie (z delfinami!) oraz inne sporty wodne. Warto jednak wspomnieć, że surferzy w Wysp Kanaryjskich są uważani za najlepszych tuż po Australijczykach.
Można jednak szukać wielu innych, intymnych spotów, gdzie fale może nie będą pokaźnych rozmiarów, ale z uwagi na brak tłumu będziemy mogli sobie pozwolić na większe wodne szaleństwo:
Bodyboarding na jednej z mniejszych fal na ukrytej plaży.
